- حفصه بنت حمدون (حَ صَ)
بنت حمدون من وادی الحجاره از زنان اندلس باشد. ابن آبار او را در مغرب نام برده. گویند او از مردم قرن چهارم هجری است و از شعر اوست:
رأی ابن جمیل أن یری الدهر مجملا
فکل الوری قدعمهم سیب نعمته
له خلق کالخمر بعدامتزاجها
و حسن فما احلاه من حین خلقته
بوجه کمثل الشمس یدعو ببشره
عیوناً و یعشیها بافراط هیبته.
ابن آبار گوید: وی ادیب، دانشمند و شاعر بود. ابن فرج صاحب حدائق او را نام برده و اشعاری از او نقل کرده که از آنجمله باشد:
یا وحشتی لأحبتی
یا وحشه متمادیه
یا لیله ودعتهم
یا لیله هی ماهیه.
(نفح الطیب ج 2 ص 290 و 490).
یکی از شاعره های اندلس است در قرن چهارم هجری در وادی الحجاره میزیست. از غلامانش چنین شکوه میکند:
یارب انی من عبیدی علی
جمرالفضامافیهم من نجیب
اما جهول ابله متعب
اوفطن، من کیده لایجیب
رأی ابن جمیل أن یری الدهر مجملا
فکل الوری قدعمهم سیب نعمته
له خلق کالخمر بعدامتزاجها
و حسن فما احلاه من حین خلقته
بوجه کمثل الشمس یدعو ببشره
عیوناً و یعشیها بافراط هیبته.
ابن آبار گوید: وی ادیب، دانشمند و شاعر بود. ابن فرج صاحب حدائق او را نام برده و اشعاری از او نقل کرده که از آنجمله باشد:
یا وحشتی لأحبتی
یا وحشه متمادیه
یا لیله ودعتهم
یا لیله هی ماهیه.
(نفح الطیب ج 2 ص 290 و 490).
یکی از شاعره های اندلس است در قرن چهارم هجری در وادی الحجاره میزیست. از غلامانش چنین شکوه میکند:
یارب انی من عبیدی علی
جمرالفضامافیهم من نجیب
اما جهول ابله متعب
اوفطن، من کیده لایجیب